Uzun Zamandır Bu Hissi Yaşamamıştım

En son bi’ şarkıdan delicesine etkilendiğimde yıl 2018’di. Hoşlandığım çocuğun önerisi olan Nick Cave and The Bad Seeds’in Jubilee Street parçasıyla uzun süre aşk yaşamıştık. Bankta, yağmurun altında ısrarla yurt odasına gitmeden arka arkaya durmaksızın dinlediğimi hatırlıyorum. Hala da en sevdiğim şarkıdır ancak White Rabbit açık arayla öne geçecek gibi duruyor. Zaten şarkının sözlerinin Alice Harikalar Diyarı’ndan esinlenilmiş olması kalbimi çalması için ilk sebep. Bunun yanında şarkının vermek istediği mesajın uyuşturucu-ebeveyn-çocuk üçlüsüne tepki çekmek olması parçayı daha da etkileyici kılıyor. Buna yazı sonunda değineceğim.

Bu gibi şaheserlerin asla normal kafayla ortaya çıkmadığı kanısındayım ki kaynaklar Grace Slick’in bu şarkıyı yaratırken bir asit yolculuğunda olduğunu söylüyor. Zaten şarkının esin kaynağı olan Alice Harikalar Diyarında’nın kokain ve afyon etkisinde yazıldığı söylentileri de mevcutken, White Rabbit’in de bu şekilde olması beni hiç şaşırtmadı. Jefferson Airplane’i duymuşluğunuz vardır. Zamanında Woodstock, Monterey ve Altamont gibi ses getiren festivallerde boy göstermiş sağlam altyapısı olan bir grup. Duymadıysanız bu şarkı tanımanıza vesile olur diye düşünüyorum. Grubun 60’larda popüler olması vintage ruhlu beni daha da etkiliyor. Zaten şarkıda da bu çok net hissediliyor. Asla bu zamanın şarkısı değil ama bir o kadar da bu zamanın şarkısı. 2 dakika 30 saniye bittiğinde parçanın günümüzde ortaya çıkamayacağını ama anlatmak istediklerinin ve Alice’in milyonlarca yıl daha yaşayacağını anlayacaksınız.

One pill makes you larger

And one pill makes you small

And the ones that mother gives you

Don't do anything at all

Go ask Alice

When she's ten feet tall

White Rabbit’in LSD etkisinde yazıldığı, parçada gitgide yükselen gerilimden ve solistin sözleri uzatmasından da anlaşılabiliyor. Şahsen ben -genel olarak- bir şarkıyı dinlerken kendimi sahnede o şarkıyı söylerken hayal ederim ancak White Rabbit’te işler istediğim gibi gitmedi. Şarkı sanki ayık kafayla dinlenemeyecek türden bir şaheser. Ya da uçmuş bir kafayla dinleyince taşlar yerine oturacakmış gibi bir havası var. Sarhoş olduğumda yapacağım ilk şey bu şarkıyı açmak olacak açıkçası. Tüm bunların yanında şarkının sarhoş edici etkisi olduğunu da söylemeden geçemeyeceğim. Tam anlamıyla her yanından cool’luk akıyor diyebiliriz parça için.

When the men on the chessboard

Get up and tell you where to go

And you've just had some kind of mushroom

And your mind is moving low

Go ask Alice

I think she'll know

Grace Slick’in yakındığı nokta ise büyük bir kitlenin şarkıdaki mesajı anlamaması. Hatta Slick hanımefendi insanların şarkıyı anlamaları için kelimeleri tane tane söylediğini de belirtmiş röportajlarında. Şarkının hedef kitlesi ise çocuklarına uyuşturucu kullanmamalarını söyleyen ebeveynler. Şaşırtıcı değil mi?

“Ailelerimiz bize Peter Pan, Alice Harikalar Diyarında ve Oz Büyücüsü gibi hikayeler anlatıyorlar. Bütün bu hikayelerde uçabilen çocuklar, konuşan hayvanlar ve olağanüstü kahramanlar var. Sonra bize neden uyuşturucu kullanıyorsun diye soruyorlar. Eh günaydın!”

Sözler, beste, enstrümanların birbiriyle uyumu, şarkıdaki gerilim, Grace ablamızın yorumu ve bu eşsiz hikâye birleşince ortaya tüm zamanların en iyi 500 şarkısı arasına giren White Rabbit çıkıyor. 2024’ün şarkısı ne olacak diyordum ancak sadece 2024’ün değil hayatımın şarkısı oldu kendisi. Şimdi ölümüne dinleme keyfi kalsın bana da izninizle.